Herbeleven van het verleden in Jayapura (sept-okt 2006) - 2

Door: Norman Franken

Abepura/Padang Bulan

Mijn grote wens was dat ik nog een keer terug naar Jayapura wilde en dat ik alleen maar met en tussen mijn vrienden wilde zijn en zo de dagen door te brengen. Natuurlijk werden er ook diverse leuke uitstapjes gemaakt.
Dankzij mijn vrouw is dat gelukt. Ik kreeg als cadeau voor mijn 60ste verjaardag een reis naar Jayapura aangeboden om daar mijn verjaardag te vieren. Ik kan niet anders zeggen dat dit de vakantie van mijn dromen is geweest, een hoogtepunt, in de zin dat ik bewust mijn jeugd aan het herbeleven was. Van te voren had ik op papier mijn wensen geschreven en dat alles heb ik kunnen uitvoeren. Alles wat ik als kind heb gedaan of gezien wilde ik weer doen. Naar Kali Kemiri die ik me herinner en waar we in dat koude bergwater zwommen bij de grote steen enz.

Benny Palit, buurvriendje van toen

Ik heb van elke vierkante meter plek genoten en de sfeer gesnoven, of dat nou in de stad was of in het oerwoud waar we vroeger vaak speelden en zwommen, in de kali’s, overal!

5 weken lang woonde ik bij mijn vriend Albert Tan in Padang Bulan (Motorpool). Hij is mijn buurjongen en Mulogenoot van vroeger met wie ik altijd contact heb gehouden. Ik merkte al gauw dat grotendeels de levenswijze eigenlijk niet veel anders is dan vroeger, natuurlijk is Jayapura geen Hollandia meer (degenen die dat denken kunnen zich de teleurstelling besparen en beter thuis blijven) maar het doen laten van de mensen daar verschilt niet veel met vroeger, vooral als het om vrije tijd gaat.

lekkere matoa

Van dat adres maakte ik mijn wandelingen door het oude Motorpool, ik was in de buurt van de plek waar de oude waterpomp was en de oude jeepdump. Niets van dat alles is terug te zien gezien de aanzienlijke bebouwing in Padang Bulan.
Noot: een jaar of acht geleden vond daar een overstroming plaats waarbij de huizen onderaan zo’n twee meter onder water hebben gestaan. De ruïnes staan er nog. Hierover had ik indertijd in onze krant iets over gelezen en vroeg me verwonderd af hoe dat nu mogelijk is.

Ik liep vaak alleen rond in Abepura en liep alle mij bekende straten en wijkjes in. Uiteraard was ik ook bij ons huis aangekeerd waar nu een jongere broer van Mimi en Tom Fakdawer woont. Binnen zijn nog steeds de vale kleuren aan de muren die mijn vader ooit had aangebracht. Ik stond uitvoerig stil bij de diverse plekjes in en
rondom het huis waar ik heerlijk heb gespeeld. Ik liep verder richting Pantai en daarna naar boven naar het nieuwe ziekenhuis waar de dochter van Albert werkzaam is. Dat nieuwe ziekenhuis staat op dezelfde plek als het oude uit onze tijd.

Ons huis

De lagere school (E.L.S.)

Reacties op dit artikel via het forum