Mijn Reis met de "KEERKRING" en verblijf in Nederlands Nieuw Guinea (3)

John M Clemens Dienstplichtig militair KLU lichting 59 -12 40.11.08.063

15 Oktober 1960 Zaterdag
Gistermorgen zijn we weer vertrokken. Onderweg kwamen we nog een paar rotsen tegen en op een daarvan stond 'n paal en 'n huisje; merkwaardig. Gisteravond hebben we een film gezien en dat is voortaan om de dag. Morgenavond hopen we het Panama Kanaal te bereiken. Tot dan wordt er dag en nacht goed gewassen, want na Panama, waar water wordt getankt, kan er niet meer gewassen worden, omdat er een tank is die is verroest. We hebben vanmiddag rotmok gegeten. Ik heb voor de tweede keer gehaald en dat voor vanavond bewaard.

19 Oktober 1960 Woensdag
Laat ik beginnen bij Zondagmorgen. We stonden om 6 uur op en hadden een kerkdienst, gingen eten en toen, om 8.30 uur bereikten we het Panamakanaal. We voeren er ca. 2 km. in. Tot we bij de sluizen kwamen, die enorm groot zijn. Je werd daar met schip en al door middel van 3 sluizen ca. 24 mtr omhooggetrokken door locomotieven.

Toen we door deze sluizen waren, kwamen we in het stuk Panama kanaal, dat 24 mtr. boven de zeespiegel ligt en we voeren toen over 3 grote meren. Daar waar het kanaal het smalst was; ca. 90 mtr. , zag je aan weerszijden de jungle met hoge rotswanden of moerassige kanten met watervallen of stukjes geel zand met klapperbomen en bananenbomen. We zagen dit alles als in 'n film. 's Avonds laat gingen we aan het eind van het kanaal weer door drie sluizen, die ons weer 24 mtr. omlaag brachten. Toen waren we vlak bij de zee, alwaar het plaatsje Balboa ligt. We waren net de sluizen door, toen de motor stopte en het licht uitviel. We zongen rustig door bij het gitaarspel van enige maten met noodverlichting.

Hierna gingen we naar bed. Ik niet, want ik heb nog een maatje geholpen als ober bij een korporaalsfeestje tesamen met de officieren. Indische korporaals maakten satéh, kroepoek e.d. en ik at dan ook mee als een hongerige wolf. Om 23.45 u. ging ik naar bed. Toen we de volgende morgen wakker werden, lagen we aan wal in Balbao. Er kwamen enige enorme sleeën voor van de US Airforce en er werd omgeroepen, dat wij deze dag hun gasten zouden zijn. Er reden bussen voor en geheel tegen onze verwachting in gingen we de wal op. We reden eerst naar een soort Protestants Militair Tehuis, dat me deed denken aan 'n grote verdieping van de Bijenkorf. Je kon er alles kopen, vanaf postzegels, nylonkousen en bananensplit of cola met veel ijs. Aldaar heb ik ook ca. fl. 24 gewisseld, waar nog fl. 3,75 van over is , die ik in Honolulu weer kan gebruiken. Vervolgens reden we naar de bases. 'n Complete stad met huizen, voetbalstadion, zwembad en daar waar we uitstapten 'n groot gebouw, waar je een bazar had, waar je zelfs televisies, radio's ja alles kon kopen. ook daar was weer een compleet postkantoor , 'n kapper en 'n cafetaria. Dat cafetaria was een vergrootte en duurdere uitgave van onze Rutex. Ik heb daar kaarten gekocht en naar huis gestuurd. In de cafetaria heb ik mij overdadig te goed gedaan aan porties ijs.

Er was ook nog een kegelbaan en wat voor een; 7 banen naast elkaar met enorme klokken ervoor. Verder een recreatiezaal met muziekinstrumenten en installatie voor een complete jazz band, 6 biljarts, 5 pingpong tafels en 'n bijzondere sjoelbak, 10 meter lang , curling genoemd. Ook nog een televisiezaal met enorme luie fauteuilles en een enorme, platte televisie met de antennes er schuin bovenop. We gingen weer terug naar de boot en aten? boerenkool met worst; in die hitte. Om 13.30 u werden we weer door de bussen afgehaald en mochten we kiezen tussen excursie of zwemmen. Ik nam natuurlijk zwemmen. Het was weer op de bases. Een openluchtbad, maar met zulk doorzichtig chloorwater en een kantine waar je suf van werd, zo mooi en groot. 2 Lage springplanken; 2 hoge ca. 6 mtr en een duiktoren ca. 11 mtr, waar ik met veel durf 5 keer af ben gesprongen. Er waren maar 3 jongens die durfden te duiken. Als je er op stond, leek het water vreselijk diep onder je. Om 3 u. gingen we er uit. Ik met een paar vrienden, althans, en we liepen weer naar de cafetaria, alwaar we enige prettige uurtjes hebben doorgebracht met enkele Amerikaanse meisjes die op de High school zaten. Ik heb nog met eentje geprobeerd te swingen bij de juke-box, maar dat lukte niet zo goed. Om 4.30 u. gingen ze weg. Maar hoe ? 4 Meisjes stapten samen in een enorme slee; een nieuwe Dodge en toen ''scheurden'' ze weg. Zo zoetjes aan werd het voor ons ook tijd om op weg te gaan naar de boot. De bussen brachten ons weer terug. Toen het schip zich los maakte van de wal en wij dit mooie luxueuze stadje uitvoeren, de zee op, begon net voor ons op het dek de film te draaien '' Tarzan in New York ''. Zo was deze dag onvergetelijk. Nu zitten we op de stille oceaan, die op dit ogenblik allesbehalve stil is. Maar ja, over ca. 15 dagen hopen we in Honolulu aan te komen. 10 31 Oktober 1960 Maandag. Morgen hopen we Honolulu te bereiken, een stad op de Hawaii eilanden. De veertien dagen na Panama heb ik doorgebracht met om de dag een film o.a. een fantastische film van Hitchkock, met het begin van een Bridge cursus, houtsnij hobbyclub en met vissen in de 5 uren, die we bij elkaar hebben stilgelegen. Verder met heerlijk in de zon liggen en daarbij steeds machtig mooie muziek. We hebben diverse zelf georganiseerde fuiven gehad en gezellige kaartavondjes. Al met al , het verveelt me nog steeds niet en ik voel mij dan ook happy. De klok is nu bij elkaar 10 uur teruggezet.

Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.