Morning Star - officële vlag van West Papua

 

Welkom
Verantwoording
Fotogalerij
Handige Links
Reageer
Gastenboek
De Judas-kus
West Papua in de pers
Prikbord
Bezoekersbijdragen



 


  naar vorige pagina naar volgende pagina

Guus Ramaekers - Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea
pagina 4

 

Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea (vervolg)

 

Hoewel er een passangrahan aanwezig is, verbleven de heren Mensingh en Mulder met dochter Maud bij de familie Veer in huis. Ook aten zij daar samen met de andere groep jongens. En dat vond ik echt flauw van Dhr. Veer. Waarom daar onderscheid gemaakt wordt is mij niet duidelijk. Deze groep jongens was samen met de familie Veer uit Bandoeng naar Nieuw Guinea gekomen en kregen een betere behandeling. Eten en douchen, doen zij bij de familie Veer thuis. Ze slapen op veldbedden en onder een klamboe, gescheiden van ons. En zij blijven in Saowi werken. Terwijl wij allemaal in Manokwari moeten arbeiden.
kecipierplantElke ochtend na het ontbijt wordt onze groep om 07. 00 uur naar Manokwari gereden. En tegen 17.00 uur keren wij weer huiswaarts. Tegen de schemer zijn wij eindelijk thuis en krijgen dag in en uit hetzelfde eten van Dhr. Mensingh voorgeschoteld. Het middageten dat hij kookt, wordt door de chauffeur naar Manokwari gereden. Alleen krijgen wij naast de sayur kangkung als bijgerecht cornedbeef of vis uit blik erbij.

In de weekenden gingen Ferry, Rudy en ik de bush in. En tijdens onze zwerftochten troffen wij een oude verlaten tuin. Hoewel het door onkruid overwoekerd was, zagen wij daar de kecipierplant in volle bloei. De kecipier is een soort boon die als groenten gegeten kan worden.

De peulen zien er uit als op bijgaande foto is afgebeeld.

kecipierplant in volle bloeiOok stroomt er een beekje waarin zoetwater garnalen in leven. Door het maken van een fuik konden wij wekelijks garnalen vangen. Het maken van zoŽn fuik heeft Karel Sieberichs mij toen geleerd. Zowel de kecipier als de garnalen zijn voor ons menu een aanwinst. De garnalenkoppen verwerken wij met restant rijst tot een soort trassi om sambel van te maken. De caberawit groeit er in het wild. En als men die rawit met trassi en wat zout fijn wrijft, heb je sambel. Lekker bij de rijst en groenten.

Op zeker moment kwam ik er achter dat die andere groep jongens iedere zaterdag een reep chocolade uit foodpackets kregen. Ik kwam daar achter toen Tijn Pikart een neefje van Dhr. Veer aan een reep chocolade knabbelde. Hij schrok wel toen ik hem daarop betrapte. Hij vertelde mij toen, dat hij en die andere groep jongens elke zaterdagmiddag na het eten een reep chocolade kregen.
Toen ik dat hoorde, vond ik het een rotstreek van Dhr. Veer. Ik bekokstoofde met Ferry Brinkman een plan om ook eens in de week bij nacht de voorraadtent in te sluipen om chocoladerepen weg te halen.
Alleen bleef het later niet bij chocoladerepen. Ook blikken met vleeswaren nam ik mee als aanvulling op ons menu.
Doch drie maanden later, werd de hele voorraadtent naar het achtererf van de familie Veer verplaatst. Waarschijnlijk waren zij er achter gekomen, dat de voorraad lekkernijen vlug aan het slinken was.

Toen Eddy Veer de zoon van onze werkgever naar twee jongens zocht om hem in de tuin te helpen, hebben Ferry en ik ons daarvoor opgegeven.
Wij moesten hem in de tuin helpen met het verbouwen van de kedelé (sojabonen) en het planten van cassave en andere soorten knolgewassen En ook moesten wij het bos achter de tuin ontginnen. Dat soort werk beviel ons beiden wel. Het was zwaar werk, maar toch leuker dan in de bouw. Daarnaast leverde het ook voordelen op. Wij waren eigen baas en bepaalden zelf hoe wij het aanpakten. Bovendien konden wij onze honger stillen door cassave of zoete aardappelen te roosteren. De groenten die wij daar plantten waren de kacang pandjang (kousenband) en de bajem (spinazie). Maar dat soort groenten, zagen wij nooit in ons menu. En daarom namen wij het geregeld stiekem mee naar huis.

Tijn, is de persoon, die dagelijks belast was met het plukken van kangkung in het wild.
Daarnaast moest hij dagelijks de mandibakken bij de familie thuis vullen. Ook de vaat afwassen behoorde tot zijn dagelijkse taak. En niet te vergeten de geiten hoeden die de familie Veer daar heeft rondlopen.
Ik had wel medelijden met die jongen. Maar ondanks dat heeft hij het qua verzorging beter dan wij.

 

Reacties op dit artikel via het forum

naar vorige pagina naar volgende pagina

Guus Ramaekers - Mijn nieuwe thuisland Nieuw Guinea
pagina 4