In antwoord op een telegram, dat het ANP dinsdag jl. aan mr. J. O. de Rijke, een der geredde passagiers van de verongelukte Neutron zond, heeft mr. De Rijke vanochtend meegedeeld, dat, als gevolg van zijn toestand, niet zijn indruk van het geval kon worden weergegeven doch die van een mede-geredde, de heer H. O. Wagenaar, algemeen vertegenwoordiger voor Nieuw-Guinea van Geveke en Co's, Technisch Bureau N.V.

De Heer Wagenaar kon verklaren dat na een normale start de gebruikelijke speech van de gezagvoerder over de omroepinstallatie in het vliegtuig volgde. Nadat de laatste lichten van de startbaan onder het vliegtuig waren verdwenen en het vliegtuig van het vliegveld wegvloog, was door de ramen van de kajuit buiten niets meer te zien. De purser was bezig met het uitdelen van lectuur aan de passagiers, toen over de omroepinstallatie werd gezegd: "Dames en heren, over circa een minuut kunt u de lichten van Biak nog zien en dan gaan wij door naar Amsterdam."

Naar de mening van de heer Wagenaar werd de microfoon opvallend haastig afgesloten. Direct daarop werd een botsing gevoeld, toen waarschijnlijk de linkervleugel met iets in aanraking kwam met een droog en brekend geluid. Na een, volgens de heer, Wagenaar, duidelijk fatale beschadiging van het vliegtuig volgden voor de inzittenden van het toestel vreselijke seconden, toen het toestel over de linkervleugel omlaag scheen te vallen. Dit vallen ging zeer snel, de schattingen over de duur variëren van één tot vijftien seconden. Daarna kwam de crash.

De enige herinneringen van de heer Wagenaar zijn het "desintegreren van alles", het snijden van de stoelriem in het lichaam en dadelijk daarop de vuurstorm. De ooggetuige herinnert zich, dat hij tussen de wrakstukken beklemd raakte. Hij slaagde erin, door achteruit te kruipen, los te komen. Daarop lag hij in zee, omringd door brandende benzine.

Aanvankelijk was de heer Wagenaar ervan overtuigd dat hij de enige overlevende van het ongeluk was, omdat hij op het eerste ogenblik nergens een levend wezen kon ontdekken. Nadat het vuur minder was geworden en nadat de heer Wagenaar zich van zijn bovenkleding had ontdaan, slaagde hij er tot zijn grote verwondering in, zijn vrouw terug te vinden en later hun kind. De heer Wagenaar heeft vervolgens tussen de lijken, waarvan de meest geheel ontkleed waren, gezocht naar drijfmiddelen die zeer schaars bleken. Er volgde een lange en uitputtende poging, de wal te bereiken. Het was onmogelijk geweest, indien niet juist op tijd de Papoea-vlerkprauwen waren verschenen.

Bij de firma Geveke en Co te Amsterdam is vanmorgen een telegram binnen gekomen van de heer H.O.Wagenaar, waarin werd medegedeeld, dat hij en zijn negenjarige zoon Henk uit het ziekenhuis op Biak zijn ontslagen. Zijn echtgenote wordt verpleegd in het hospitaal van Biak. Zij heeft brandwonden aan armen en benen, maar is buiten levensgevaar.

De heer Wagenaar, die 42 jaar is, vertegenwoordigde de firma Geveke en Co tot juni 1955 in Indonesië, o.a. te Djakarta. Daarna werd hij uitgezonden naar Hollandia, waar de heer Wagenaar een bijkantoor van deze firma oprichtte. De familie Wagenaar zou voor de eerste keer met verlof naar Nederland komen.

Voor zover vanochtend bij de KLM te 's-Gravenhage bekend is, bevinden zich ernstig gewond in het hospitaal te Biak: de gouvernementsarts dr. Leiker, mevrouw De Rijke, een kind van de familie De Rijke en de heer De Boer.
Voorts vernemen wij dat de toestand van de stewardess, mej D, J. Klein Klouwenberg, iets minder gunstig is dan zich in het begin heeft laten aanzien

De gouverneur van Nieuw-Guinea, de heer Van Baal die hedenmorgen op reis van Nederland naar Hollandia te Biak is aangekomen heeft daar het volgende communiqué doen publiceren:

De "Neutron" was dinsdagochtend om 03.32 uur opgestegen van het vliegveld Mokmer op Biak, met aan boord negen leden van de bemanning en 59 passagiers. Bij de start waren er geen bijzonderheden, de radioverbinding met de luchtverkeersleiding was normaal en het uitgebrachte verslag geeft geen enkele aanwijzing dat er zich iets ongewoons heeft voorgedaan. Het toestel startte in oostelijke richting, waarna een bocht werd beschreven. Gedurende deze handeling bestond er normaal radiotelefonisch contact met de verkeersleiding op het vliegveld.

Aan de passagiers is, blijkens verklaringen van de overlevenden, medegedeeld, dat men zo dadelijk de lichten van Biak weer zou zien en dat vervolgens koers zou worden gezet naar Amsterdam. Daarop moet er iets zijn gebeurd, waarover geen mededelingen zijn gedaan aan de verkeersleiding. Alles moet zich bijzonder snel hebben afgespeeld, doch wat er is gebeurd valt niet op te maken uit de tot nu toe verkregen getuigenverklaringen. Zeker is alleen dat het toestel om 0.3.36 uur dicht onder de kust brandend in zee werd waargenomen. Gebleken is dat de staart is afgebroken. Alle geredden hadden dan ook plaatsen achter in het vliegtuig. De namen dezer geredden, die allen zijn opgenomen in het hospitaal te Biak zijn reeds bekend gemaakt, de toestand van vier hunner is nog steeds ernstig. Verder konden nog twaalf stoffelijke resten worden geborgen. Uit de toestand waarin deze zijn aangetroffen blijkt dat degenen, die niet in de staart van het toestel hebben gezeten, op slag moeten zijn gedood. Dat er nog geredden zijn is voor een niet gering deel te danken aan de snelle reddingsacties en het optreden van enkele particulieren en Papoea' s, die zich met prauwen in zee begaven. Een onderzoek naar de oorzaak van de ramp is onmiddellijk begonnen en wordt met kracht voortgezet. Een grote tegenslag daarbij is, dat de plaats van het wrak zeer moeilijk zal zijn te bepalen, daar het ten minstens honderd meter diep water ligt zodat berging wel onmogelijk zal zijn.

De correspondent van het A.N.P. voegt aan het communiqué toe, dat het wrak ongeveer een zeemijl uit de kust ligt.