Op 16 juli jongstleden is na 55 jaar dan eindelijk een gedenkteken ter nagedachtenis aan de vliegramp met de KLM Superconnie "Neutron" op Biak onthuld.
De ceremonie vond plaats in het dorpje Mokmer in de aanwezigheid van twee overlevenden, Hannie de Rijke en Henk Wagenaar, en een aantal nabestaanden van omgekomen bemanningsleden en passagiers. Daarbij aanwezig waren ook diverse autoriteiten zoals de burgemeester, hoofd toeristenbureau etc. En niet te vergeten de inwoners van het dorp Mokmer.

De onthulling van het gedenkteken is een heel bijzondere gebeurtenis en ervaring geworden voor alle aanwezigen.
Het heeft op ons allen een onvergetelijke indruk gemaakt.
Dankzij de inzet van velen staan nu de namen van de slachtoffers van de Neutron ramp in Mokmer geschreven en kan het verhaal worden doorverteld.

Maandag 16 juli 2012

Het was een enerverende dag. Bijtijds opgestaan om aan te kleden en daarna te ontbijten.

Ons gezelschap bestond uit twee overlevenden, Hannie de Rijke en ondergetekende, met daarnaast een groep nabestaanden van omgekomen bemanningsleden en passagiers.
De bus zou 9 uur bij het hotel komen om ons op te halen en naar Mokmer te brengen. Het regende keihard vanmorgen. De hele dag zou het buiig blijven trouwens.

Toen we bij Mokmer aan kwamen rijden zagen we dat ze een prachtige poort hadden gebouwd met een welkomsttekst erop. Daarna moesten we één voor één door een haag van dansende kinderen lopen. Bij het begin van de haag kregen we een halsketting omgehangen die de mensen daar zelf geregen hadden. Daar heeft niemand het droog gehouden.

Het museum was klaar op wat afwerking na. Echt ongelooflijk wat die mensen in de laatste paar dagen voor elkaar hebben gekregen. Zelfs binnen hadden ze de vloer nog helemaal betegeld. Aan de wanden hing alles wat we hadden meegebracht aan materiaal. Bovenop het gebouw was nog een silhouet van een vliegtuig aangebracht (van beton!!) en de gedenkplaat zat verzonken in de muur aangebracht. Op de ronde muur. . . . hij was keurig gebogen! Kortom er is de hele nacht aan doorgewerkt.

Op het terrein waren (feest)tenten neergezet zodat we tegen de regen/zon beschermd zouden zijn. Daar werden wij neergezet op stoelen die ze van overal vandaan hadden gehaald.
Enige tijd na ons arriveerden met politiebegeleiding de burgemeester, hoofd toerisme en hun gevolg, allemaal in uniform. Ook een heleboel bewaking/beveiliging erbij. Een heel gezelschap.

Na diverse toespraken door Hannie de Rijke, Dominee, Thomas Simbiak, Don McMootry en de gezagsdragers, bood een van de nabestaanden, Hans Iseke, het model van de Neutron aan Thomas aan voor het museum. Hij heeft het model in Manilla laten maken.
Toen het model klaar was kreeg Hans het bericht dat de Neutron in Amsterdam was gearriveerd. Daarna vloog de Neutron naar Biak waar hij voor de laatste keer is geland en nu in het museum staat.
Dit alles werd afgewisseld door muziek en dans, waarna de onthulling van de gedenkplaat door Hannie werd verricht. Na de onthulling heeft Hannie alle namen van de slachtoffers één voor één genoemd. Dat heeft ze ongelooflijk goed gedaan!
Na deze officiële handeling kon iedereen een kijkje nemen in het museum.

Er was een lopend buffet van lokale gerechten waar wij als eersten eten kregen, gevolgd door de rest van de aanwezigen.
Na het eten is iedereen van ons vele keren op de foto gezet door de lokale bevolking. We hebben allemaal moeten poseren met de kinderen, met moeder, zus of broer, opa, oma enz.

Eind van de middag zijn we weer met de bus, uitgezwaaid door alle kinderen, vertrokken naar het hotel. Onderweg zijn we nog gestopt bij de begraafplaats van mevrouw Leiker en haar dochtertje. Ook is daar nog een massagraf waarin de lichaamsdelen liggen die na de ramp uit zee zijn geborgen.

We moeten morgen vroeg op en om acht uur klaar staan om weer naar Mokmer te gaan. Daar vertrekken we dan per boot naar de plaats van het ongeval om bloemen te strooien en dan naar het eiland Owi.

Dinsdag 17 juli 2012

Vandaag hebben we een boottocht naar het eiland Owi gemaakt.

Verdeeld over twee prauwen zijn we vanaf Mokmer eerst naar de plek gevaren waar de crash daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en waar het wrak nog steeds op de zeebodem ligt.
De boten werden vlak naast elkaar stilgelegd en er werd door Thomas Simbiak een gebed in het Biaks uitgesproken. We hebben blaadjes van de Bougainville over het water uitgestrooid en zijn nog enige tijd op die plek blijven drijven waarbij ieder zijn eigen gedachte had.
Toch wel heel vreemd om weer op die plaats op zee voor de kust van Biak te zijn waar ik 55 jaar geleden bezig was te overleven. En dat ik het gered heb en al die anderen niet.

Vervolgens zijn de buitenboord motoren weer gestart en zijn we rond het eiland Owi gevaren en zijn daar aan land gegaan om wat te wandelen en te zwemmen. Een heel idyllisch eiland met een prachtig zandstrand en een dorpje. ‘s Middags kwam er nog een prauw vanuit Mokmer met aan boord het eten voor de picknick.
Eind van de middag zijn we weer aan boord gegaan voor de terugreis naar het eiland Biak.

Het was prachtig weer die dag in tegenstelling tot de dag van de onthulling waarop het veel regende.

Henk Wagenaar

Klik hier voor een diashow van de foto's in groot formaat

Klik hier voor het bericht van de Radio Nederland Wereldomroep over de herdenking. Bericht als pdf downloaden

Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.