EEN BIJZONDERE REIS (4)

Dit is een verhaaltje over de 5D-ontdekkingsreis van Gerda en Piet door Indonesië èn Nederlands-Indië, gezien door de bril van broer Erik.

De volgende etappe.

Het bezoek aan Manokwari liep ten einde en voor de tweede keer volgde een emotioneel afscheid van de Mandatjans. Voor Gerda had dit deel van haar reis een helende werking nu ze wist dat diegene met de meeste rechten, BECKING MANDATJAN op de plaats woont waar zíj is geboren. Na een vlucht van een paar uur landde ze met Piet in Midden-Java, waar de volgende etappe van haar zoektocht plaatsvond, het land tussen de vier vulkanen waar haar moeder werd geboren en op miraculeuze wijze twee oorlogen heeft overleefd en waar Gerda al de volgende dag een wonderbaarlijke vondst deed.

DIEPER IN DE GESCHIEDENIS.

Het eerste deel van de reis stond Gerda's eigen verleden centraal, nu gaan de onderzoekers twee generaties dieper de geschiedenis in, namelijk die van haar moeder Stans, vader Karel, ooms Leo, Dolf, Guus, Fred en de andere Dolf, tante Cor, grootvader Bertus, grootmoeder Augustine en grootvader Laurens Becking.
Piet bracht haar naar Java en daar vonden zij in Djocjakarta een kamer met uitzicht op de Gunung Merapi, de vulkaan waar moeder Stans als klein meisje zo vaak naar had gekeken, naar het vuurwerk in de verte door deze woesteling verzorgd. Nog steeds pruttelt de zwavelmodder omhoog en nog steeds kun je een eitje koken in een van de warmwaterbronnen. Ook de sporen van de grote ramp zijn hier en daar nog zichtbaar. De boze Merapi zette nog maar 85 jaar geleden de hele omgeving in lichterlaaie door een ongekend zware uitbarsting die aan duizenden arme boeren het leven kostte.

In Djocja onderging ze de vibraties van het verleden, geen wonder, want ook deze plaats, zoals zovele in het voormalig Nederlands-Indië is doordrenkt met familiegeschiedenis, met haar DNA, en als je op zo'n plaats komt begint er iets te trillen … dat in verbinding staat met je traanklieren. Je weet dan dat er sporen van jouw voorouders rondzweven. Djocja is de stad waar oom Dolf Becking zijn dienstplicht vervulde tot hij naar Tangerang werd overgeplaatst, waar tante Elly bij hem kwam wonen en haar broertje Karel meenam, die daar naar school moest omdat hij na de arrestatie van zijn vader onhandelbaar was geworden en waar Karel een jaar bij de familie Verhey in de kost ging om zijn school af te maken. Djocja is ook de stad van tante Cor, waar zij met Fred verliefde nachten doorbracht en er diepbedroefd terugkwam na hun laatste rendez-vous aan het front waar ze elkaar eeuwige trouw beloofden. En Djocja is de stad waar oom Leo terug kwam om in zijn grond, de grond van Tukitjo, begraven te worden.

Tukitjo, Sunarto, Suharti en Sjugito.

Maar geen tijd voor emotie, de zoektocht gaat verder … met het lijstje in de hand. Al de volgende dag vonden Sherlock en Holmes het graf van Tukitjo, en de foto gaat de wereld over, eerst naar Joyce, want het is haar vader die daar ligt. Hij heeft zijn rust gevonden in de grond waarop hij is geboren, getogen, gevangen heeft gezeten, uitgehongerd, op de vlucht was, Indonesiër werd en tenslotte is gebleven. Vlak bij moeder Augustine en met zijn gezicht naar Mekka en in Bahasa de woorden Istirahat Dengan Damai, 'Rust in Vrede.' 'Ger, je moet naar Temanggung,' zei een stemmetje, 'naar het kindertehuis van Moe Graafstal en het geboortehuis van Suharti, onze moeder.' Daarom trok ze met Piet naar het noorden en wederom reed een kind van Omi het gebied binnen van de vuurspuwende reuzen Merapi , Merbabu, Sindoro en natuurlijk de goede reus Sumbing. Nadat Lennart en Arthur haar voorgingen betrad zij de magische driehoek Magelang, Ambarawa, Wonosobo. Met daarin het stadje Temanggung. Wonderschoon gebied. Sawah's die zich trapsgewijs omhoog stapelen tegen de flanken van de vulkanen. Overal palmbomen en bamboebosjes. Overal fruit overdadig aan de bomen. Geen snippertje afval. Mooie schone wegen. Een nieuwe brug over de kali Progo. In Nijmegen zat onze goede oude vriend Ries Maresch achter zijn scherm en keek mee naar de plaats waar hij 96 jaar geleden ter wereld kwam, naar Magelang en naar de brug over de Progo die hij zo vaak als scholier over fietste op weg naar het zwembad in Temanggung waar de meisjes zijn. Ries beleefde zwemavonturen en verliefdheden van tachtig jaar geleden.

Ger en Piet betraden het gebied waar Tukitjo, Sunarto, Suharti en Sjugito in het kinderparadijs aan de Patjarweg een heerlijke tijd doorbrachten met spelen in de rivier en op de berg en met vriendjes in

Ook voor reacties op deze herinneringen kun je terecht op het prikbord/forum.